W tym tygodniu po raz drugi w ciągu ostatnich 365 dni Królowa Małgorzata II zaniepokoiła Duńczyków — pierwszy raz miało to miejsce w Wigilię Bożego Narodzenia 2023, kiedy ogłosiła, że przekazuje tron swojemu synowi, Fryderykowi. Tym razem media poinformowały, że była Głowa Państwa trafiła do szpitala po upadku w zamku Fredensborg. Choć donosi, że czuje się dobrze, jest to przypomnienie, że jedna z najdłużej panujących ikon Danii nie będzie z nami na zawsze. Królowa Małgorzata, znana również jako Daisy, ma obecnie 84 lata.
Zrozumienie roli Królowej Małgorzaty w historii kraju to jeden z tych elementów, które tworzą duńską tożsamość. Choć nie da się streścić historii w 300 znakach, możemy szybko wyjaśnić, dlaczego jest tak ważna dla Duńczyków.
Do 1953 roku w Danii obowiązywało prawo salickie, które zabraniało kobietom wstępowania na tron. Jednak ojciec Małgorzaty, król Fryderyk IX, miał tylko trzy córki. W efekcie zmieniono Konstytucję, aby umożliwić jednej z nich dziedziczenie. Życie Małgorzaty od samego początku było naznaczone zmianami: urodziła się 16 kwietnia 1940 roku, zaledwie tydzień przed okupacją Danii przez nazistów.
Przez całe swoje życie interesowała się wieloma dziedzinami poza sprawami królewskimi. Jest zapaloną entuzjastką archeologii i brała udział w wykopaliskach w Danii, Włoszech i Egipcie. Jest także utalentowaną artystką, znaną ze swoich obrazów, tekstyliów kościelnych, a nawet projektów kostiumów dla Duńskiego Baletu Królewskiego oraz duńskiego filmu „Dzikie Łabędzie”. Najbardziej ikonicznym spośród jej artystycznych dzieł są prawdopodobnie ilustrowane duńskie wydania „Władcy Pierścieni”, które stworzyła pod pseudonimem Ingahild Grathmer. Oprócz przydomka Daisy, niektórzy nazywali ją „Palącą Królową”, ponieważ aż do oficjalnego rzucenia palenia w 2023 roku była znana ze swojego nałogowego palenia.
Jeśli chodzi o jej rolę jako monarchini, w czasie swojego panowania udało jej się w znacznym stopniu zmodernizować duńską rodzinę królewską. W 2009 roku w pełni zmodernizowała system dziedziczenia, wprowadzając absolutną primogeniturę, co pozwala najstarszemu dziecku, bez względu na płeć, odziedziczyć tron. W 2022 roku odebrała duńskie tytuły królewskie wszystkim swoim wnukom, którzy nie są potomkami obecnego króla Fryderyka X. W typowym duńskim, egalitarnym duchu ogłosiła, że decyzja została podjęta, aby mogli „kształtować własne życie” niezależnie od przynależności do rodziny królewskiej.
